با گذر زمان روش برقراری ارتباط افراد تغییر کرده و یکی از این راه‌ها در حال حاضر استفاده از فضای مجازی و پیام‌ رسان‌هاست. بسیاری از افراد صفحه‌های شخصی یا عمومی را در پیام‌رسان‌ها و اپلیکیشن‌های مختلف برای خودشان ایجاد کرده‌اند؛ دوستان و علاقه‌مندان مختلف را در صفحات خود پذیرفته‌اند و از طریق پست و پیام و کامنت با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

در برخی کامنت‌ها با پیام‌هایی روبه‌رو می‌شویم که توهین‌آمیز است یا از جملات و کلمات نادرستی استفاده می‌شود یا حتی ممکن است اقدام به فحاشی کنند. این کامنت‌ها ممکن است از سوی افراد واقعی و از طریق صفحه اجتماعی اصلی آنها نوشته شود یا ممکن است به‌وسیله صفحات غیرواقعی درج شود.

بار روانی ناشی از این‌گونه پیام‌ها زیاد است و باعث ایجاد تنش و فحاشی و رواج این رفتار در صفحات عمومی می‌شود. این گونه پیام‌ها فقط به ارتباطات داخلی مرتبط نبوده و بعضا فحاشی‌ها و جملات توهین‌آمیز ممکن است در صفحات ورزشی، هنری، سیاسی و اجتماعی افرادی که غیرایرانی هستند نیز صورت بگیرد که نتیجه آن بی‌اعتبارسازی شخصیت ملی ما را به‌دنبال دارد.

برخی افراد نیز به‌دنبال خواندن فحاشی یکدیگر، از لحاظ ذهنی تحریک می‌شوند و رفتارهای تقلیدی از خود بروز می‌دهند که این نوع رفتار در دوران نوجوانی شایع‌تر است اما در بزرگسالان نیز این رفتار به چشم می‌خورد و پرخاش‌های کلامی نسبت به دیگران نشان می‌دهد که ریشه این نوع رفتارها نداشتن مهارت کنترل خشم و کنترل هیجان است. حتی برخی افراد از این‌که فحاشی آنها توسط دیگران تشویق شده است، رفتار خود را تشدید کرده و احساس خوشایندی نسبت به این نوع رفتار خود پیدا می‌کنند.

یکی از راه‌های برخورد با این نوع کامنت‌ها، بی‌تفاوتی است، زیرا زمانی که اقدام به پاک‌ کردن پیام یا مسدود‌سازی این افراد می‌شود، باعث ایجاد تحریک در این افراد شده و ممکن است از طریق صفحات دیگری با تعداد بیشتری اقدام به گذاشتن پیام کنند. راه دیگری که برای مقابله وجود دارد، پیگیری قانونی است که باعث تنبیه شدن فرد می‌شود.

در مورد خود افرادی که اقدام به نوشتن پیام‌های توهین‌آمیز می‌کنند نیز لازم است مهارت‌های خودکنترلی آموزش داده شود و برای مدیریت هیجان خود راه‌های مناسب‌تری را پیدا کنند.