وقتی کودک شروع به گفتن کلمات میکند و رفته رفته حرف میزند، والدین احساس خوبی دارند و خیالشان راحت است فرزند آنها میتواند صحبت کند و با افزایش سن کودک انتظار دارند فرزندشان براحتی بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند. اما در فرآیند رشد در برخی کودکان رفتاری به چشم میخورد که هنجار نیست و به آن سکوت بیمارگون ارادی گفته میشود. در این اختلال، کودک وقتی در تعامل با افراد دیگر قرار میگیرد سر صحبت را باز نمیکند یا وقتی دیگران با او صحبت میکنند متقابلا پاسخ نمیدهد. این کودکان در خانه و در حضور سایر افراد خانواده حرف میزنند، اما اغلب حتی در حضور دوستان نزدیک یا بستگان درجه دوم مانند پدربزرگ یا مادربزرگ صحبت نمیکنند. این اختلال با اضطراب اجتماعی زیادی همراه است و کودکانی که گرفتار سکوت بیمارگون ارادی هستند، اغلب از صحبت کردن در مدرسه خودداری میکنند و در نتیجه با مشکلات تحصیلی با اولیای مدرسه و معلم روبه رو میشوند و معلم نمیتواند مهارت خواندن را در این کودکان ارزیابی کند. همچنین این کودکان حتی برای رفتن به دستشویی نیز از معلم اجازه نمیگیرند و از برقراری ارتباط با همکلاسیهای خود اجتناب میکنند. این اختلال معمولا قبل از پنج سالگی شروع میشود؛ اما تا وقتی کودک به مدرسه نرفته، ممکن است خانواده اهمیت چندانی ندهد و عنوان کند فرزند من خجالتی است. در این کودکان، رفتار لجبازی نیز دیده میشود و این رفتار معمولا محدود به محیطها و موقعیتهایی است که نیاز است صحبت کند یا او را تحت فشار میگذارند تا صحبت کند. در این اختلال کودک مبتلا حداقل به مدت یک ماه رفتار سکوت بیمارگون ارادی را از خود بروز مید هد و کودک در صحبت کردن در موقعیتهای اجتماعی خاص که در آنها انتظار صحبت کردن وجود دارد (مانند مدرسه)، ناتوانی مداوم دارد، در حالی که او در سایر موقعیتها براحتی صحبت میکند. کودکانی که به کشور دیگر مهاجرت میکنند، طبیعی است به علت ناآشنایی کافی با زبان جدید از صحبت کردن خودداری کنند. اگر فرد زبان جدید را به اندازه کافی میفهمد، اما از صحبت کردن اجتناب میکند، ممکن است تشخیص این بیماری در مورد او مطرح شود. برای درمان لازم است ابتدا مشخص شود کودک اختلال دیگری ندارد و همچنین لازم است جلسات آگاه سازی برای والدین صورت بگیرد، زیرا والدین به دلیل اجتناب کودک از صحبت کردن ممکن است برخورد سرزنشی شدید یا استفاده از الگوهای تهدید و تحقیر استفاده کنند که این مسأله منجر به بدترشدن روند درمان میشود. چنانچه اختلالات اضطرابی شدید نیز وجود داشته باشد در صورت لزوم مداخلات دارویی صورت میگیرد و پس از آن میتوان با استفاده از شیوههای درمان رفتاری هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی کودک را به حرف زدن در جمع سوق داد. دکتر مهرنوش دارینی روانشناس و مشاورسکوت بیمارگون ارادی
سکوت بیمارگون ارادی
تیک در کودکان
خانوادهها به دنبال این هستند محیط زندگی را به شکلی طراحی کنند که فرزندشان راحتتر پیشرفت کند و زمانی که متوجه میشوند فرزندشان مطالب را خوب یاد نمیگیرد، نگران و…
ادامه مطلب استرس و برنامه ریزی
انسانها در زندگی روزمره خود استرس را به شکلهای مختلف تجربه میکنند. استرس در برنامه ریزی انجام کارها و امور ناتمام معمولا در اسفندماه بیشتر به سراغ افراد میآید و…
ادامه مطلب بیماران ای.ال.اس باید حمایت روانی شوند.
یکی از بخشهای مهم در برخورد با بیماریهای لاعلاج و خطرناک، مسائل روانی خود فرد مبتلا و اطرافیان اوست. اطلاع از بیماری، بهداشت روانی فرد مبتلا و اطرافیان او را…
ادامه مطلب عواقب دعوا در مدرسه
یکی از رفتارهایی که در دوران مدرسه در دانشآموزان گزارش میشود، «دعوا» در مدرسه است. زمانی که بین دانشآموزان دعوا راه میافتد ممکن است نوع خشم و پرخاش آنها علاوه…
ادامه مطلب آنچه از پدوفیلیا باید بدانیم
این روزها خانوادهها با شنیدن حوادث و اخبار ناگوار در مورد کودکی که مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته و به قتل رسیده است بسیار مضطرب و نگران شدهاند…
ادامه مطلب دردسری به نام لجبازی کودکان
بیشتر انسانها مایلند خودشان در زندگی انتخاب کنند و قدرت تصمیمگیری و اختیار داشته باشند. کودکان نیز در طول مراحل رشد برخی مواقع با والدین خود لجبازی میکنند و دلشان…
ادامه مطلب