رفتن به مدرسه و محیطی اجتماعی که قانون خاصی دارد و کودک را مستقل می‌کند، روندی خاص است. کودکان رفتارهای مختلفی را هنگام اولین ورودشان به مدرسه از خود بروز می‌دهند. باید اشاره داشت که برخی اوقات خود کودک مشکلی با رفتن به مدرسه و جدا شدن از والد خود ندارد، بلکه والد رفتارهای مضطرب و وسواسی از خود بروز می‌دهد که ترس را در فرزند خود شکل می‌دهد. کودکان رفتارهای والدین خود را کاملا درک می‌کنند و بسادگی متوجه نگرانی مادر و پدر خود می‌شوند. مثلا وقتی مادر به صورت افراطی و مضطرب به کودک خود تذکر مراقبتی می‌دهد، ممکن است احساس نگرانی در کودک شدت یابد.

والدین مایلند، کودکشان مستقل رفتار کند. اضطراب جدایی، اولین مساله نگران‌کننده‌ای است که والدین هنگام رفتن کودک به مدرسه با آن روبه‌رو می‌شوند. پدر و مادرها دوست دارند، فرزند آنها به‌راحتی مدرسه را بپذیرد و از جدا شدن از والدین ترس نداشته باشد. معمولا آن دسته کودکانی که قبل از پیش‌دبستانی و دبستان، مهدکودک رفته‌اند، راحت‌تر می‌توانند از والدین خود جدا شوند، اما در مورد برخی کودکان رفتارها به شکلی دیگر دیده می‌شود و خانواده را مستاصل می‌کند. در آن دسته کودکانی که اضطراب جدایی دارند، رفتن به مدرسه معضل و کشمکشی عذاب‌آور بین آنها و والدینشان است.

کودک بشدت درخواست می‌کند تا در منزل بماند و التماس می‌کند که مدرسه نرود. همچنین ممکن است با گریه و داد و فریاد، اعتراض خود را مقابل جدایی نشان دهد یا دچار علائم جسمانی مانند سردرد، دل‌درد، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ شود که منجر به نگرانی والدین و در نهایت ماندن کودک در منزل می‌گردد. هرچه سن کودک کمتر باشد، علائم بیشتری از خود بروز می‌دهد. کودکان کم‌سن‌تر معمولا به والدین خود می‌چسبند، گریه می‌کنند، التماس می‌کنند و چانه می‌زنند تا از والدین خود جدا نشوند.

ابتدا لازم است روحیات کودک خود را شناسایی کنید و قبل از بازگشایی مدارس او را با استفاده از جملات انگیزشی برای پذیرش مدرسه آماده کنید. کار کردن روی اعتماد به نفس کودک و تقویت روابط اجتماعی، روند جدایی را بهبود می‌بخشد.

همچنین این نکات برای رفتن به مدرسه را رعایت کنید:

بدون اطلاع کودکتان را ترک نکنید.

به ترس کودک دامن نزنید و او را از جدایی نترسانید.

اتفاقات روزمره را برای کودک خود شرح دهید و بگویید در غیاب شما اتفاق بدی رخ نمی‌دهد.

در مورد جدایی با کودک صحبت کنید.

جدا شدن از کودک را عادی نشان دهید و نگرانی خود را به فرزندتان منتقل نکنید.

کودک را به خاطر جدا نشدن سرزنش نکنید و مورد مقایسه قرار ندهید.

هنگام تنبیه به کودک نگویید، او را رها می‌کنید و تنها خواهد ماند.

در قالب بازی، جدایی را با کودک تمرین کنید.

کودک خود را در محیط‌های اجتماعی ببرید تا با همسالانش مراوده داشته باشد.

دکتر مهرنوش دارینی

متخصص روان‌شناسی و مشاوره