چرا یاد نمی گیری؟
اختلال یادگیری به معنی نارسایی در یک یا چند فرآیند روانشناختی در زمینه فهمیدن و به کار بردن زبان اعم از کلامی یا نوشتاری است که به صورت نارسایی در زمینه گوش کردن، فکر کردن، صحبت کردن، هجیکردن یا خواندن، نوشتن و حساب کردن بروز میکند.
بنابراین باید مشخص شود دانشآموز، اختلال یادگیری دارد یا خیر. همچنین باید بررسی شود بهره هوشی دانشآموز در چه سطحی است. چنانچه دانشآموز از بهره هوشی کافی برخوردار باشد ولی همچنان در یادگیری مشکل داشته باشد، فرضیه مبتلا بودن به اختلال یادگیری پررنگتر میشود. این اختلال زمانی تشخیص داده میشود که پیشرفت درسی فرد بهطور چشمگیری پایینتر از سطح مورد انتظار سنی، درسی یا هوشی وی باشد.
برخی دانشآموزان مشکلی در زمینه یادگیری ندارند بلکه علاقه و انگیزه آنها برای یادگیری کم است یا ممکن است بهدلیل کمالگرایی و نمرهگرایی، با کوچکترین ناکامی و شکست احساس ترس کنند و اعتماد به نفس خود را از دست بدهند و برای درس خواندن تلاش نکنند.
استرس و اضطراب تاثیر زیادی روی روند یادگیری دانش آموزان دارد و این استرس میتواند توسط والدین، اولیای آموزشی مدرسه یا گروه همسالان به دانشآموزان منتقل شود.
چنانچه والدین اصرار بر یادگیری سریع فرزند خود داشته باشند باعث میشوند تا فرزندشان در فرآیند یادگیری دچار استرس شود و از اینکه نتواند مسالهای را حل کند، احساس ناخوشایندی را تجربه کند.
برخی والدین زمانی که مطلبی را به فرزند خود توضیح میدهند، صبورانه رفتار نمیکنند و یا ممکن است فرزند خود را حواسپرت و یا خنگ خطاب کنند و این نوع رفتار باعث سرخوردگی، احساس خشم، اضطراب، ترس از شکست در دانشآموز میشود. در نوع شدیدتر میتواند علائمی مانند اختلال در اشتها، اختلال در خواب، ناخن جویدن، خلق پایین و افسردگی را به دنبال داشته باشد. لازم است مشخص شود بهره هوشی دانشآموز طبیعی است و همچنین با انجام تستهای خاص مشخص شود دانشآموز دچار اختلال یادگیری نیست. در این شرایط با توجه به بازه سنی و پایه تحصیلی میتوان مداخلات درمانی را آغاز کرد.
اجتناب از سرزنش و تهدید و مقایسه نکردن دانشآموز با شاگردان زرنگ میتواند کمک کند تا دانشآموز خودش را پیدا کند. بنابراین علاوه بر رفتار درمانی لازم است خانواده و مراقب اصلی دانشآموز مورد مشاوره قرار بگیرد تا شیوه برخورد صحیح را بیاموزد.
دکتر مهرنوش دارینی
روانشناس و مشاور