خود کودک را مورد قضاوت قرار ندهید و به رفتار او بازخورد دهید.
اول به کودک تذکر داده می‌شود و درصورتی که رفتار مخرب را تکرار کرد اقدام به تقویت منفی یا تنبیه کنید.
کودک باید از مدت زمانی که تنبیه یا محرومیت یا تقویت منفی در مورد او اعمال می‌شود آگاه شود.
هنگام صحبت کردن با کودک به چشمان او توجه کنید و مقابل او بنشینید و عوامل مزاحم مانند صدای تلویزیون یا موبایل را قطع کنید.
در مکانی خصوصی با کودک خود سخن بگویید و به او در مقابل جمع تذکر ندهید یا در حضور جمع، او را سرزنش نکنید.
از خود کودک بخواهید برای کار خطایی که انجام داده است مجازات تعیین کند.
لازم است نظر پدر و مادر در مورد نحوه تشویق و تنبیه همسو باشد.
از کلمات پیچیده استفاده نکنید و ساده و خلاصه توضیح دهید.
اجازه دهید کودک از خودش دفاع کند.
کودک را مورد ضرب و شتم بدنی قرار ندهید و از تنبیه بدنی اجتناب کنید.
اگر فرزند شما دچار علائم جسمانی و روان‌شناختی ناشی از اضطراب و ترس شدید است لازم است مداخلات روانپزشکی و روان‌شناختی در مورد او صورت گیرد و حتی در صورت لزوم از دارودرمانی همراه با رفتاردرمانی، روان درمانی و بازی درمانی استفاده شود.
دکتر مهرنوش دارینی
روان‌شناس و مشاور