همه انسان‌ها در زندگی خود استرس را تجربه می‌كنند و با آن روبه‌رو می‌‎شوند. استرس یا فشار روانی پدیده‌ای جهانی است كه عبارت است از پاسخ فیزیولوژی بدن به هر نوع تقاضای سازگاری درونی یا جسمانی. این حالت تمام ابعاد روان‌شناختی، جسمانی، خانوادگی و اجتماعی افراد را درگیر می‌كند.مدیریت عوامل تنش‌زا میتواند به بهبود اضطراب کمک کند.

هر محركی كه در انسان ایجاد تنش كند، استرس‌زا محسوب می‌شود و نوع واكنش افراد نسبت به استرس‌ها متفاوت است. برخی افراد این توانایی را دارند كه در مقابل استرس‌ها، واكنش منطقی از خودشان بروز دهند. اگر انسان نتواند در مقابل فشارهای روانی دوام بیاورد احتمال واكنش‌های غیرمنطقی در او افزایش می‌یابد و ممكن است دچار افت عملكرد و ناكامی شود.

برخی از نشانه‌های استرس عبارت است از: حواس‌پرتی، بی‌خوابی یا پرخوابی، تغییر در اشتها، كاهش تمركز، فراموشی، خستگی بیش از حد، مشكلات معده و روده، مشكل در حافظه، لرزش بدن، گرفتگی عضلات، تعریق بیش از حد و خشكی دهان، تغییر در ضربان قلب، ناتوانی در تصمیم‌گیری و….

باید توجه داشته باشیم فشار روانی بیش از حد اثرات نامطلوبی روی واكنش‌های فیزیولوژیك، رفتاری و روانشناختی افراد دارد و احتمال دارد فرد دچار افسردگی یا بی‌هدفی شود و به دلیل این‌كه نمی‌تواند عملكرد درستی از خودش نشان دهد در نتیجه مكررا ناكام می‌شود.

به‌این ترتیب ناكامی‌های پیاپی باعث خواهد شد فرد احساس ناامیدی كند و از فعالیت و هدف داشتن نیز كناره‌گیری كند.
از پیامدهای اصلی استرس‌های مداوم، افسردگی است و لازم است تا پیش از این‌كه فرد دچار افسردگی و بی‌هدفی شود از راهكارهای مقابله‌ای برای كنترل استرس استفاده كند.

در سطوح خفیف‌تر فرد دچار بی‌هدفی می‌شود و ممكن است انگیزه خود را برای تلاش از دست بدهد. بنابراین لازم است عواملی كه باعث ایجاد تنش روانی در فرد می‌شود را شناسایی كرده و مشخص شود كدام‌یك از آنها مربوط به خود فرد است و كدام مربوط به دیگران و جامعه و محیط بیرونی. با شناسایی عوامل استرس‌زا می‌توان در مورد نوع مداخله فرد تصمیم‌گیری كرد و باید در نظر بگیریم كنترل درونی به‌مراتب آسان‌تر صورت می‌گیرد و برخی از عوامل بیرونی ممكن است در كنترل افراد نباشد. بنابراین لازم است علاوه‌بر كنترل درونی، درمان‌های نگرشی و انگیزشی نیز صورت بگیرد تا فرد بتواند با عوامل تنش‌زا مقابله كند.