زمانیکه پرخاشگری و خشم به شکل غیرمنطقی بروز کند ممکن است اختلالی به نام “سلوک” مطرح شود. “اختلال سلوک” شامل رفتارهای پایداری است که با گذشت زمان شکل گرفته و مشخصه آن پرخاشگری و تجاوز به حقوق دیگران است.

این اختلال ممکن است در سالهای پیش دبستانی آغاز شود اما نشانه های اصلی آن در دوران نوجوانی ظاهر می شود و در پسرها شایع تر است و پسرها اکثرا در فاصله سنی ۱۰ تا ۱۲ سال و دختران ۱۴ تا ۱۶ سال نشانه ها را از خودشان بروز می دهند. رفتارهای ناشی از این اختلال ممکن است باعث شود تا نوجوان از مدرسه اخراج شود و یا با مشکلات زیادی در جامعه روبرو شود.

برخی از ویژگیهای اختلال سلوک عبارتند از:

اغلب دیگران را مرعوب یا تهدید و یا تحقیر می کنند
احساسات دیگران را نادیده می گیرد و اطرافیان او را سنگدل و بی عاطفه می خوانند
اغلب آغاز کننده دعوا و زد و خورد است
پرخاشگری نسبت به افراد و حیوانات
غالبا علی رغم قدغن والدین شب ها بیرون از خانه می ماند که این حالت پیش از ۱۳ سالگی شروع می شود.
غالبا از مدرسه می گریزد که این حالت پیش از ۱۳سالگی شروع می شود.
نگران وضعیت تحصیلی و افت خود نیست
حداقل دوبار شبها از منزل فرار کرده و یا یکبار فرار درازمدت بدون بازگشت داشته است
به زور وارد خانه، ساختمان یا ماشین دیگران می شود.
تعمدا و به قصد ایجاد آسیب جدی دست به آتش افروزی می زند.
اغلب برای به دست آوردن اجناس یا منافع و یا فرار از وظایف و تعهدات دروغ می گوید
از اسلحه یا وسیله ای استفاده می کند که ممکن است باعث صدمه جسمی جدی به دیگران شود مثلا از چماق، آجر، بطری شکسته، چاقو، هفت تیر
با دیگران ستمکاری بدنی می کند
با حیوانات با بی رحمی رفتار می کند
دست به سرقت توام با درگیری با قربانیان می زند برای مثال جیب بری، قاپ زنی، زورگیری، و سرقت مسلحانه
با شخص دیگری با توسل به زور رابطه جنسی برقرار می کند
وقتی اشتباه می کند احساس پشیمانی ندارد و به پیامدهای زیرپاگذاشتن مقررات و قوانین اهمیت نمی دهد
برای تشخیص دادن این اختلال لازم است تا در مدت دوازده ماه یکسری از علایم مشاهده شوند و حداقل یکی از ملاک ها به مدت شش ماه دوام داشته باشد. این اختلال به صورت خفیف، متوسط و شدید مطرح می شود و برای درمان لازم است تا سن شروع اختلال و مدت زمان بروز علایم مشخص شود.
در این اختلال هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی موثرند و بیشتر نشانه های پسران (زد و خورد، دزدی، تخریب، مشکلات انضباطی در مدرسه و پرخاشگری جسمانی و ارتباطی) و دختران (دروغگویی، فرار از مدرسه و مصرف مواد و پرخاشگری ارتباطی) می باشد.

برای درمان از درمانهای دارویی و مداخلات روانپزشکی و همچنین مداخلات روانشناختی،آموزش رفتاری والدین، خانواده‌درمانی، درمان چند سیستمی، و درمان رفتارشناختی استفاده می شود.