خانواده‌ها به دنبال این هستند محیط زندگی را به شکلی طراحی کنند که فرزندشان راحت‌تر پیشرفت کند و زمانی که متوجه می‌شوند فرزندشان مطالب را خوب یاد نمی‌گیرد، نگران و مضطرب می‌شوند و تلاش می‌کنند تا هر کاری انجام دهند که مشکل برطرف شود. آنها سعی میکنند با روش هایی کنترل اختلالات یادگیری کودک خود را به دست بگیرند.

شاید ابتدا تصور کنند که مشکل وراثتی است و به دنبال مقصر بگردند، اما وقتی آرام می‌شوند، تازه سعی می‌کنند اوضاع را تغییر دهند. یادگیری تغییر نسبتا پایدار در رفتار بالقوه فرد است و از کودکی شروع می‌شود و تا بزرگسالی و حتی پیری ادامه می‌یابد، اما روند آن در طول عمر متفاوت است.

اختلال در یادگیری یعنی فرد با این که هوش متوسط یا بالایی دارد و نقص شدیدی در سلسله اعصاب او وجود ندارد، اما در یادگیری یک یا چند فرآیند ذهنی مساله دارد و در دروس آموزشگاهی با مشکل مواجه است. محیط و گیرنده‌های عصبی جزو عواملی هستند که در این دسته از اختلالات موثرند و یادگیری، تعامل گیرنده‌های عصبی و مغز ما با محیط است. وقتی این تعامل به اندازه کافی وجود داشته باشد، قدرت یادگیری فرد افزایش می‌یابد.

چنانچه کودک شما از اختلالات یادگیری خاصی رنج می‌برد، لازم است پس از تشخیص، عوامل محیطی را کنترل کنید و مهارت‌هایی را بیاموزید تا با کودکی که در یادگیری با مشکل روبه‌رو شده است، برخورد مناسب داشته باشید. ابتدا لازم است با کودک خود صحبت کرده، به طور آشکار و به زبان ساده او را از مشکلی که در زمینه یادگیری دارد، مطلع کنید.

رعایت کردن و به‌کارگیری این موارد کنترل اختلالات یادگیری کودک ضروری است:

فضای خانه آرام و بدون تنش باشد.

با کودک رابطه خوب و محترمانه برقرار کنید.

از مهارت گوش کردن فعال استفاده کنید و به سخنان کودک با تمام وجود و دقت زیاد گوش دهید.

از سرزنش و تحقیر و نصیحت اجتناب کنید. انتظاراتتان از کودک باید متناسب با توانایی او باشد.

به سوالات کودک ساده و روشن و کوتاه جواب دهید و انتظار نداشته باشید، بسرعت مطالب را یاد بگیرد.

برای محل مطالعه کودک اتاق، نور، صندلی، میز و لوازم مناسب تهیه کنید.

محل مطالعه کودک باید ساکت و آرام باشد.

از بازی‌های جهت‌دار استفاده کنید و مهارت‌های مختلف را در فرزند خود تقویت کنید.

کودک را تشویق کنید درباره خودش، خاطرات مدرسه و چیزهایی که به آن علاقه دارد، ‌صحبت کند.

نقاط قوت کودک را در درس، بازی‌ها و سایر کارها برجسته سازی کنید و مورد تشویق قرار دهید.

مسئولیت‌های مختلف به کودک بدهید و او را بابت انجام صحیح مسئولیت‌هایش تشویق کنید.

برنامه‌ای ترتیب دهید تا کودک با همسالان خودش بازی کند و در جمع آنها حضور داشته باشد.

همراه با کودک کتاب بخوانید و از تابلوهای راهنما و مغازه و روزنامه نیز برای خواندن و همراهی با کودک استفاده کنید.

پیشرفت کودک را در مدرسه، بدون این که مکررا از خودش سوال کنید، پیگیری کنید.

کوچک‌ترین پیشرفت کودک را ببینید و به زبان بیاورید و اعتماد به نفس او را تقویت کنید.

از لوازم بازی که مهارت‌های مختلف را تقویت می‌کند، استفاده کنید.

مهرنوش دارینی – متخصص روانشناسی و مشاوره