یكی از مسائلی كه ممكن است برای انسان‌ها در هر سنی رخ دهد، خشونت است. یكی از انواع خشونت، آثار روانی تجاوز  و تعرض است . تجاوز یا تعرض، رفتاری خشونت‌آمیز و اجباری است كه بدون رضایت طرف مقابل صورت می‌گیرد و غالبا با زور و اجبار انجام می‌شود.

اما باید اشاره كرد تجاوز لزوما با اجبار همراه نیست و چنانچه فرد كم‌سن باشد و حتی اگر به صورت اجباری نباشد نیز می‌تواند جزو تعرض و خشونت جنسی و تجاوز قرار بگیرد، زیرا در این شرایط علت مخالفت ‌نكردن فرد، سن پایین اوست.

كسانی كه مورد تجاوز قرار می‌گیرند ممكن است از هر جنس و در هر سنی باشند. یكی از مسائلی كه مهم است، ترس از بیان ‌كردن این مسأله برای قربانیان خشونت جنسی است. فرد قربانی ممكن است به دلیل ترس یا شرم یا احساس گناه در این مورد صحبت نكند.

خصوصا زمانی كه فرد از طرف اطرافیانی كه آشنا هستند، مورد آزار قرار می‌گیرد؛ احتمال این‌كه سكوت كند بیشتر است. همچنین ممكن است فرد قربانی مسأله ایجاد‌شده را مطرح كند. اما خانواده‌ها به دلیل ترس از آبروریزی و قضاوت دیگران، اقدام قانونی انجام ندهند و آثار روانی ناشی از خشونت جنسی كماكان در فرد دیده شود.

افرادی كه مورد تجاوز قرار می‌گیرند دچار علائم كوتاه‌مدت و بلندمدت و مبتلابه اضطراب و استرس می‌شوند. احساس افسردگی و خلق پایین، مرور بیمارگون خاطرات تجاوز، اختلالات خواب، اختلال در خوردن، اختلالات شخصیتی، احساس گناه، احساس عدم اعتماد به دیگران، اختلال هویت، احساس ناتوانی شخصی و اختلال استرس پس از سانحه PTSD و مشكلات ارتباطی و هیجانی و عاطفی، از دیگر پیامدهای قربانی تجاوز است.

این افراد در روابط بین فردی، عملكردهای اجتماعی، شغلی و تحصیلی دچار مشكل می‌شوند. باید توجه داشته باشیم زمانی تجاوز و آزار جنسی در مورد كودكان اتفاق می‌افتد، آسیب‌های روان‌شناختی بیشتری را به‌دنبال خواهد داشت.

برای كاهش علائم روانشناختی ناشی از تجاوز، ابتدا لازم است به فرد آسیب‌دیده كمك شود تا مسأله آزار جنسی را بیان كند. سپس مداخلات روانشناختی متناسب با تجاوز صورت گیرد. علاوه‌بر درمان‌های دارویی، لازم است درمان‌های انفرادی و روان‌درمانی و استفاده از خانواده‌درمانی و حمایت روانی برای فرد قربانی صورت گیرد تا علائم اضطرابی فرد كاهش یابد. باید اشاره كرد فرآیند درمان بستگی به نوع تجاوز و سن و شرایط فرد دارد.