فضولی یا کنجکاوی اگر موجب پیشرفت و خلاقیت شود، مثبت است اما کنجکاوی ها و قضاوت ها می توانند حالت بیمارگون به خودشان بگیرند و برخی از افراد از لحاظ رفتاری عادت دارند که در زندگی و امور شخصی دیگران سرک بکشند و کنجکاوی کنند. کنجکاوی ها گاهی در سطح کنجکاوی و مطلع بودن باقی نمی ماند و می تواند تبدیل به دخالت شوند.

افرادی که به صورت بیمارگون کنجکاوند و در زندگی دیگران “فضولی” می کنند، عملا از آرامش و سلامت روان برخوردار نیستد و زمانیکه اطلاعاتشان در مورد زندگی شخصی و مسائل دیگران کاهش یابد دچار اضطراب و ناآرامی می شوند و بی قراری آنها باعث می شود تا برای کسب اطلاعات دست به رفتارهای ناهنجار بزنند و به هر روشی به دنبال دستیابی به اطلاعات شخصی زندگی دیگران باشند.

این افراد علاوه بر کنجکاوی(فضولی)، دخالت نیز می کنند. دخالت یعنی تجاوز به حریم شخصی افراد و نظر دادن به دیگران بدون اینکه از آنها پرسشی صورت گیرد. در این نوع رفتار افراد پس از کسب اطلاعات در مورد دیگران با دخالت های خود قصد صدمه زدن به دیگران را دارند.
از علایم بارزی که افراد فضول دارند:
اضطراب
بی قراری
مشغولیت ذهنی مداوم
حسادت بیمارگون
کنترل هیجان ضعیف
سوال کردن مکرر
فرضیه سازی بیمارگون
فردی که فضول است و در زندگی دیگران دخالت می کند نهایتا از طرف اطرافیانش طرد می شود و به تنهایی می رسد و این تنهایی باعث می شود تا خلق او کاهش یافته و افسرده شود.

برای درمان لازم است تا مشخص کنیم که فضولی افراد به صورت آگاهانه صورت می گیرد و یا اینکه فرد به دلیل نداشتن آگاهی، سوالاتی را از افراد می پرسد که نمی داند این سوالات به منزله ورود به زندگی شخصی افراد است. چنانچه فضولی به صورت آگاهانه صورت می گیرد و نداشتن اطلاعات باعث اضطراب شدید در فرد می شود لازم است تا مداخلات روانشناختی و رواندرمانی در مورد فرد صورت گیرد. همچنین توصیه می شود از شناخت درمانی و درمان های مبتنی بر نگرش استفاده شود تا رفتارهای فرد کاهش یابد. لازم است تا سبک زندگی فرد و اطرافیان او مورد بررسی قرار گیرد و اطرافیان نیز در روند درمانی، از دادن اطلاعات به فرد بیمار خودداری کنند و او را وارد جزییات نکنند و پاسخ های کلی به فرد بدهند.