یكی از مسائلی كه می‌تواند روی عملكرد انسان‌ها در بزرگسالی تاثیر داشته باشد، نحوه شكل‌گیری افكار آنها در طول عمر است. شكل‌ گرفتن شخصیت از كودكی آغاز می‌شود و كودكان الگوهای رفتاری بزرگسالان و رفتارهایی كه مراقبان آنها و والدین و اطرافیانشان با آنها دارند را درونی می‌كنند و باعث می‌شود تا رفتارهای متفاوتی را در بزرگسالی از خودشان نشان دهند. تله‌ های ذهن یکی از چیز هیی است که باعث بروز ای امر میشود.

كودكان غالبا آنچه می‌بینند را باور می‌كنند و توانایی تشخیص حقیقت و دروغ را ندارند. در نتیجه آنچه از محیط پیرامون خود دریافت می‌كنند، تاثیر زیادی روی آنها دارد. تله‌های روانی از طریق باید و نبایدهایی كه والدین به كودكان می‌گویند و از طریق هر آنچه به فرد تحمیل می‌شود، شكل می‌گیرد و تا مدت‌های زیادی در ذهن فرد باقی می‌ماند.

در سنین بزرگسالی تله‌هایی كه در ذهن فرد شكل گرفته به‌گونه‌ای پیش می‌رود كه باورهای غلط فرد تایید می‌شود و در نتیجه رفتار افراد می‌تواند كاملا تحت‌تاثیر تله‌هایی مانند رهاشدگی و بی‌ثباتی، بی‌اعتمادی و بدرفتاری، طردشدگی، محرومیت هیجانی، انزوای اجتماعی، بزرگ‌منشی، وابستگی و بی‌كفایتی، شكست، خویشتن‌داری، اطاعت، تاییدطلبی، بازداری هیجانی، تنبیه و… قرار گیرد.

تله های ذهن را والدین و مراقبان كودك در ذهن او شكل می‌دهند و باعث می‌شود نسبت به دنیا و محیط اطراف خود اعتماد داشته باشد و درست رفتار كند یا برعكس. احساس استقلال و وابستگی فرد شدیدا تحت‌تاثیر این تله‌ها قرار دارد و احساس عزت نفس و ابراز وجود و میزان توقعات فرد یا میزان خودبرتربینی او می‌تواند تحت‌تاثیر همین تله‌ها باشد.

همچنین تله‌های ذهنی باعث می‌شود كه فرد در دنیای واقعی بر مبنای باورهای خودش رفتار كند و تا زمانی كه از طرف دیگران مورد سرزنش یا عدم پذیرش قرار نگیرد، رفتارهای غلط فرد همچنان باقی می‌ماند.

برای داشتن رفتار بالغانه و درمان لازم است تا به شناسایی رفتارهای خودمان بپردازیم و ریشه برخی از رفتارهای بیمارگونه خود را پیدا كنیم تا بتوانیم افكار و تله‌های غیرمنطقی ذهنمان را بیرون كنیم. تله‌های ذهنی باعث می‌شود كه رفتارهای نابالغ از افراد سر بزند. باید توجه داشته باشیم كه آگاهی از وجود تله‌ها باعث می‌شود میزان تاثیرگذاری آنها كم شود. بنابراین درمان شناختی مبتنی بر تله‌های ذهنی می‌تواند برای فرد بسیار كمك‌كننده باشد.