یکی از مسائلی که مستقیما بر سلامت روانی افراد تاثیر دارد، کیفیت زندگی آنهاست. افزایش کیفیت زندگی  به احساس رضایت از زندگی اشاره دارد که در مورد افراد مختلف بر اساس نیازها و نحوه تفکر آنها ممکن است متفاوت ارزیابی شود.

اما در عین حال به‌طور کلی می‌توان گفت داشتن اعتماد به نفس، سازگاری با محیط اطراف، برقرارکردن روابط اجتماعی کارآمد و سالم و مشارکت اجتماعی، شاغل بودن و استقلال مالی داشتن، احساس شادی و لذت‌بردن از اوقات فراغت و توانایی برنامه‌ریزی جزو موارد اثربخش بر کیفیت زندگی افراد است. همچنین یکی از مؤثرترین عوامل روی کیفیت زندگی، خوشبینی افراد و زیستن در زمان حال است.

خوشبینی باعث ارتقایافتن عملکرد شغلی، تحصیلی، خلاقیت، توانایی تحمل فشار روانی و عزت نفس می‌شود و از آن سو بدبینی باعث کاهش خلق افراد و ایجاد احساس شک و بدبینی در آنها می‌شود.

افرادی که بدبین هستند میزان امیدواری آنها کاهش می‌یابد و احتمال این‌که دچار اشتغال ذهنی مداوم و منفی شوند زیاد است و از خلق پایین، کم‌تحمل‌بودن، بی‌انگیزه‌بودن و غم رنج می‌برند و این مسأله مستقیما بر کیفیت زندگی آنها اثرگذار است.

این افراد زود از کوره در می‌روند، احساس بی‌انگیزگی دارند، امور زندگی خود را به‌تعویق می‌اندازند، در انجام کارها تعلل می‌کنند و از شرکت‌کردن در فعالیت‌های اجتماعی خودداری می‌کنند.

در دو سال اخیر همه‌گیری کرونا و محدودیت‌های اجتماعی نیز عامل اثرگذاری بر بی‌انگیزه‌ترشدن و افسردگی این افراد شده است. برخی افراد هنوز با این مسأله کنار نیامده‌اند و از لحاظ شادابی و آرامش نمره پایینی را کسب می‌کنند. این افراد در روابط بین فردی خود در خانواده و محیط کار و حتی تحصیل، با مشکل روبه‌رو می‌شوند.

برای تغییر کیفیت زندگی لازم است انتظارات و باورهای افراد بررسی شود و در صورت لزوم با تغییر نگرش و تمرین زیستن در زمان حال و با پرهیز از فاجعه‌سازی ذهنی، به افراد کمک شود تا کیفیت زندگی خود را افزایش دهند.

برای تغییر نگرش لازم است تفکرات غلط و نگرش های منفی و افراطی فرد با افکار کارآمد و باورهای صحیح جایگزین شود و باید اشاره کرد آن دسته از افرادی که برای مراجعه به روان‌درمانی مقاومت دارند، روز به روز بیشتر در دنیای افکار منفی خود غرق می‌شوند.