یکی از موضوعاتی که رفتارهای زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، رفتاری است که ممکن است ناخودآگاه، به دلیل تجربه‌کردن تغییرات هورمونی ناشی از شروع دوران قاعدگی از خودشان بروز بدهند. این نوع رفتارها که غالبا سه تا پنج روز پیش از دوران قاعدگی آغاز می‌شود، می‌تواند زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. این اختلال نامش پی‌ام‌اس (PMS) یا «سندرم پیش از قاعدگی» و یا «ملال پیش از قاعدگی» است.

علائم این اختلال می‌تواند از طیف خفیف تا شدید متفاوت باشد. شایع‌ترین آنها عبارتند از: احساس افسردگی، گریه‌کردن ناگهانی و بی‌اختیار، تغییرات خلق و خو، خشم ناگهانی و عصبانیت، زودرنجی، اضطراب و بی‌قراری، احساس ناخوشی، مشکل در تمرکز، بی‌خوابی یا بدخوابی، سردرد، خستگی، تغییر اشتها، ضعف در برقراری رابطه اجتماعی، زود از کوره در رفتن که گاهی ممکن است به شکل انفجاری رخ دهد و با واکنش‌های شدید همراه باشد، گوشه‌گیری، نفخ شکمی، درد عضلات و مفاصل، یبوست یا اسهال و افزایش وزن به دلیل بالارفتن حجم مایعات بدن.

این اختلال وقتی شدت یابد می‌تواند باعث بروز رفتارهایی شود که در برگیرنده خشونت‌های خانگی است. این نوع خشونت‌ها می‌تواند شامل دعواهای بین زوجین، خشونت نسبت به اعضای خانواده و حتی خودزنی یا کتک زدن فرزند بروز کند. در موارد بسیار شدید نیز ممکن است رفتارهای خودآسیبی فرد، طیف بسیار خطرسازی را در بر بگیرد.
حدود ۷۵درصد زنان به شکل خفیف دارای علائم هستند اما چنانچه بروز علائم باعث ایجاد اختلال در سبک زندگی و روابط خانوادگی و شغلی و تحصیلی فرد شود، لازم است مداخلات درمانی در این زمینه صورت بگیرد.

برای این‌که زنان متوجه شوند این سندرم را دارند، لازم است تا چند ماه اقدام به ثبت علائم رفتاری خود، خصوصا پیش از شروع قاعدگی کنند و چنانچه تغییر رفتارهای آنها به‌صورت ریتمیک با قبل از دوران قاعدگی آنها همراه بود، احتمالا دچار پی‌ام‌اس هستند.

برای درمان لازم است تا در صورت لزوم دارودرمانی و روان‌درمانی صورت بگیرد تا خسارت روانی ناشی از این سندرم کاهش یابد. همچنین افراد نزدیک به فرد نیز لازم است آگاهی یابند و در جهت تخفیف علائم تحریک کننده خشم، با فرد همراهی کنند تا این چند روز سپری شود.