برخی از افراد با شور و هیجان فعالیتی را آغاز می‌کنند ولی پس از این‌که مدت کوتاهی سپری می‌شود، فعالیت خود را رها می‌کنند. این افراد در تجارب خود فهرست بلندبالایی از فعالیت‌های مختلف دارند که بیشتر آنها را نیمه تمام گذاشتن کار ها پر میکند.

این‌که افراد در سنین پایین‌تر، علائق و رغبت‌های ناپایدار دارند بسیار طبیعی است اما وقتی افراد در سنین بزرگسالی قرار می‌گیرند و کماکان نمی‌توانند یک فعالیت را به‌درستی به پایان برسانند، موضوعی قابل بررسی است.

هیجان‌زده‌شدن در مورد فعالیت‌ها و اهداف(مثل یادگیری برخی هنرها مانند موسیقی) می‌تواند عامل شکست در ادامه‌دادن فعالیت باشد. همچنین یکی دیگر از مسائلی که باعث بروز این نوع رفتارها می‌شود، نداشتن صبر یا توان پیش‌بینی زمانی است.

این افراد صبور نیستند و با گذشت زمان، فعالیت خود را رها می‌کنند و فعالیت‌هایی را که به زمان نیاز دارد نمی‌توانند به پایان برسانند یا ممکن است به اشتباه پله اول خود را با پله دهم دیگران مقایسه کنند و نهایتا چون اهل تلاش مداوم نیستند از فعالیت انتخابی خود کناره می‌گیرند.

اگر اطلاعات فرد در زمینه فعالیت انتخابی از نظر زمان و میزان تلاش ناکافی باشد، ممکن است دچار خطای انتخاب شود. برخی از افراد اهل لذت‌جویی‌های گذرا بوده و حاضر نیستند برای دستیابی به هدف خود از لذت‌های زودگذر صرف‌نظر کنند. اینها بیشترین جمله‌ای را که با خودشان تکرار می‌کنند این است: «یک‌بار به دنیا آمده‌ام و دلم می‌خواهد لذت ببرم و آرامش داشته باشم.» و به دنبال این جمله، بسیاری از اهداف را نیمه‌کاره رها می‌کنند.

دسته‌ای دیگر نیز به دلیل کمال‌گرایی بیمارگونه و افراطی در مورد خودشان به رضایت نمی‌رسند و در نتیجه فعالیتی را که شروع کرده‌اند با این‌که ممکن است در آن ماهر شده باشند، ارائه نمی‌کنند، زیرا معتقدند به اندازه کافی خوب نیستند. برخی از افراد هم به دلیل این‌که اعتماد به نفس پایینی دارند، فعالیت خود را ارائه یا حتی شروع نمی‌کنند.

برای این‌که افراد بتوانند امور مختلف زندگی خود را تا پایان ادامه دهند لازم است ابتدا به خودشناسی و مهارت‌شناسی بپردازند و سپس با هدف‌گزینی درست آشنا شوند و نهایتا فعالیت‌هایی را انتخاب کنند که متناسب با استعداد و رغبت و توانایی و تلاش آنهاست.