یكی از اختلالات اضطرابی كه برخی افراد را درگیر خود می‌كند، حملات پانیك یا وحشت‌زدگی است. در حقیقت حمله اضطراب شدید همراه با احساس مرگ قریب‌الوقوع را اختلال وحشت‌زدگی می‌نامند. از نشانه‌های این اختلال دوره‌های حملات و ترس‌های شدید است كه فرد علائمی را تجربه می‌كند كه تصور می‌كند دیوانه شده یا در حال مرگ است. برخی علائم پانیك عبارتند از:
تپش قلب شدید و احساس كوبش قلب تعریق
لرزش درونی یا احساس تكان خوردن احساس خفگی در حالتی كه اكسیژن
وجود دارد
احساس گرگرفتگی یا سرمای شدید
احساس خواب‌رفتگی یا سوزن‌سوزن شدن
ترس از دست دادن كنترل یا ترس از
دیوانه شدن
ترس از مردن
حملات پانیك (وحشت‌زدگی) می‌تواند بدون دلیل خاصی رخ دهد یا می‌تواند در یك موقعیت جدید باشد و حتی می‌تواند هنگام استراحت وقتی كه فرد آرامش دارد هم رخ دهد.
اختلال وحشت‌زدگی معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، ولی در برخی از موارد گزارش شده كه این بیماری در كودكی نیز شروع می‌شود و شیوع این اختلال در زنان دو تا سه برابر مردان بوده و شایع‌ترین سنین
۲۰ تا ۳۰ سالگی است.
برخی از افكار و احساس‌هایی كه فرد هنگام حملات وحشت‌زدگی تجربه می‌كند، عبارتند از: دارم بالا می‌آورم؛ دارم می‌میرم؛ دارم سكته می‌كنم؛ الان قلبم از كار می‌افتد؛ دارم كور می‌شوم؛ احتمالا من تومور مغزی دارم؛ دارم دیوانه می‌شوم؛ نكند به كسی صدمه بزنم؛ از ترس نمی‌توانم حركت كنم؛ الان مردم حتما فكر می‌كنند كه من روانی هستم؛ الان ممكنه كه جیغ بزنم؛ دارم احمقانه رفتار می‌كنم و…
این نوع ترس‌ها را ممكن است هر فردی در طول دوران زندگی تجربه كند، اما چنانچه این حالت در مدت زمانی طولانی‌تر وجود داشته باشد، لازم است تا فرد برای تشخیص مراجعه كند. باید اشاره داشت كه درمان این نوع اختلال تركیبی است كه شامل دارودرمانی و درمان‌های روانشناختی است. طی درمان‌های غیردارویی به فرد اطمینان داده می‌شود كه این بیماری فقط نوعی حمله عصبی است و مشكل لاعلاج در اعضای بدن او وجود ندارد. باید درنظر داشته باشیم كه پانیك منشأ جسمانی ندارد، بلكه منشأ آن ذهنی و روانی بوده و موجب مرگ نخواهد شد. در فرآیند درمان، از شناخت درمانی و درمان‌های گروهی استفاده می‌شود.