نمی توانم انشا بنویسم!

یادگیری به تغییرات نسبتا پایداری گفته می‌شود که در رفتار بالقوه افراد وجود دارد و در طول زمان رخ می‌دهد. در اختلالات یادگیری، دانش‌آموز از هوش‌طبیعی برخوردار است و همچنین مشکلی در زمینه ادراک حسی و جسمی‌ندارد‌ اما توانایی انجام برخی از مهارت‌ها از‌جمله خواندن، نوشتن و ریاضیات را به‌طور سیال و روان ندارد. در ناتوانی در نوشتن، توانایی فرد در دستخط و هجی‌کردن و انشانویسی کمتر از حد انتظار است و از گروه همسالان خود بسیار عقب‌تر است.

در نارسانویسی، فرد حروف را بد یا شلوغ و درهم برهم می‌نویسد یا زاویه‌های حروف را رعایت نمی‌کند و کندنویسی دارد و حروف را خیلی‌بزرگ یا خیلی‌کوچک می‌نویسد و فاصله بین حروف را به‌صورت مناسب رعایت نمی‌کند که برای این دانش‌آموزان از روش‌های الگودهی و تقویت و ترمیمی برای حل مشکل دانش‌آموز استفاده می‌شود.

همچنین باید توجه کنیم علاوه بر نارسانویسی ممکن است فرد مشکل انشانویسی داشته باشد که در این مورد دانش‌آموز، هنگام نوشتن برنامه‌ریزی نداشته یا برنامه‌ریزی کمی دارد، نوشته‌هایش دارای غلط‌املایی، نقطه‌گذاری اشتباه و مشکلات هجی‌کردن است. همچنین مهارت‌های لازم برای اصلاح نوشته خود را ندارد و از جملات دارای ساختار ساده استفاده و واژه‌های محدودی را در نوشتار خود استفاده می‌کند.

برای حل مشکل این دانش‌آموزان نیز برنامه‌های مداخله‌ای با هدف ترمیم نوشتن ارائه می‌شود که دانش‌آموز می‌تواند گام‌به‌گام جمله‌نویسی و پاراگراف‌نویسی را تمرین کند. برای حل مشکل دانش‌آموز لازم است ابتدا نوع اختلال یادگیری شناسایی شود و سپس متناسب با سن دانش‌آموز و نوع اختلال و سطح آن، برنامه‌های راهبردی ارائه شود.

آنچه بسیار مهم است، پرهیز از عجله، تحقیر و سرزنش دانش‌آموز است. زیرا این دانش‌آموزان اعتمادبه‌نفس خود را نسبت به سایر همکلاسی‌هایشان از دست می‌دهند؛ بنابراین لازم است علاوه بر بهبود مشکلات یادگیری‌ از تخریب عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس دانش‌آموز کاسته شود. همچنین استرس این دانش‌آموزان باید کنترل‌شده و از الگوهای تقویت رفتار استفاده شود تا بتوانند در شرایط آرام به یادگیری بپردازند.