رازداری از صفاتی است که در پایداری و کیفیت روابط بین فردی بسیار موثر است و به معنای حفظ اسرار و آشکار نکردن موضوعات خصوصی دیگران یا خود فرد است که نباید آشکار شود. رازدارها افرادی هستند که می‌توان به‌راحتی جلوی آنها سخن گفت و نگران انتشار گفته یا اطلاعات نبود و بسیار قابل اعتمادند. اهمیت رازداری میشود به قابل اعتماد بودن هم صحبت خوب و … اشاره کرد.

برخی رازداربودن را بلدند اما لازم است هنگامی‌که مطلبی به آنها گفته می‌شود، تاکید شود محرمانه باشد و پس از این‌که به آنها تذکر داده شود مطلب یا شنیده‌ها و دیده‌ها محرمانه باشد، به‌خوبی می‌پذیرند و اسرار دیگران را حفظ می‌کنند و این افراد نیز می‌توانند قابل اعتماد باشند.

ولی برخی از افراد حتی با این‌که به آنها تذکر داده می‌شود مطالبی را که تصادفا متوجه شده یا با او به اشتراک گذاشته شده را بیان نکنند، رازداری را رعایت نمی‌کنند و به‌سادگی مطالبی را که شنیده‌اند، به دیگران می‌گویند و نشان می‌دهند قابل اعتماد نیستند.

باید توجه کنید رازدار نبودن باعث ایجاد بی‌اعتمادی در روابط بین فردی می‌شود و فردی که به‌آسانی موضوعات دیگران را آگاهانه انتشار می‌دهد، نه تنها قابل اعتماد نیست بلکه احتمال وجود رفتار خصمانه در او وجود دارد.

این افراد مهارت کنترل هیجان و تکانه ندارند و بدون این‌که حتی از آنها چیزی بپرسید درباره اسرار دیگران صحبت می‌کنند. حتی ممکن است کنجکاوانه در مورد زندگی و موضوعات دیگران سرک بکشند و به دنبال مطلع شدن از موضوعات خصوصی افراد بوده و مدام حواس‌شان به اتفاقات و امور زندگی دیگران باشد. این افراد با گذر زمان تنها می‌شوند و اطرافیان‌شان جلوی آنها صحبت‌های مهم یا حتی معمولی خود را انجام نمی‌دهند.

بنابراین چنانچه فردی خودکنترلی ندارد، لازم است تا مداخلات روان‌شناختی روی او صورت بگیرد و خودمدیریتی و خودکنترلی را یاد بگیرد تا در روابط بین فردی عملکرد بهتری از خود نشان دهد.