انسان‌ها از طریق تبادل پیام با یكدیگر ارتباط دارند. مهارت برقراری ارتباط به توانایی فرد برای انتقال اطلاعات به دیگران به‌صورت اثربخش و كارآمد گفته می‌شود. باید توجه داشته باشیم اثربخش‌ترین نوع معاشرت به‌صورت حضوری است و از ایجاد دلخوری در روابط مجازی پیشگیری می‌كند.

از زمان شیوع كرونا، میزان استفاده از فضای مجازی و پیام‌رسان‌ها بین خانواده‌ها گسترده‌تر شد و همین مسأله نوع روابط
بین فردی را وارد مرحله متفاوت‌تری كرده است. البته پیش از كرونا نیز افراد از فضای مجازی استفاده می‌كردند اما با همه‌گیری بیماری كووید-19 میزان استفاده از ارتباطات اینترنتی به‌شدت افزایش یافت. به‌دنبال مجازی ‌شدن معاشرت‌ها و دیدارها و ارسال پیام‌ها، دلخوری‌ها نیز شكل جدیدی را در روابط بین فردی پیدا كرده است.

بیشترین نوع اختلاف‌ها در پیام‌های نوشتاری است كه بدون لحن است و ممكن است ایجاد دلخوری كند. مسأله دیگری كه ایجاد شده است رعایت نكردن زمان ارسال پیام یا معاشرت‌های مجازی و انتظارات افراد از یكدیگر است. افراد ممكن است وقتی یكدیگر را آنلاین می‌بینند انتظار داشته باشند پیام ارسالی آنها نیز بلافاصله از سوی طرف مقابل خوانده شود. در حالی‌كه ممكن است خطای آنلاین بودن از طریق پیام‌رسان وجود داشته باشد یا فرد در آن لحظه امكان پاسخ‌دهی یا حتی شرایط روحی پاسخ‌دهی را نداشته باشد. در چنین شرایطی فرستنده پیام دلخور می‌شود و این نوع رفتار را توهین یا بی‌توجهی ادراك می‌کند ‌و ممكن است سر این مسأله ناراحتی ایجاد شود.

همچنین در برخی روابط، افراد به صورت بیمارگون، مكررا در حال چك‌ كردن ساعت آنلاین بودن یكدیگر هستند و به نوعی یكدیگر را كنترل می‌كنند. همین مسأله نیز باعث سؤ‌تعبیر در افراد می‌شود. همچنین افراد در نحوه ارتباط ممكن است لزوم استفاده از برچسب‌ها (استیكرها) را ندانند و به‌كاربردن نابجای آنها باعث ایجاد سؤتفاهم شود.

با توجه به مشكلات موجود لازم است تا افراد ابتدا انتظارات خود را از میزان ارتباط و نوع ارتباط با یكدیگر مشخص كنند. توصیه می‌شود صحبت‌های مهم به‌صورت حضوری باشد و اگر امكان این مسأله وجود ندارد از تماس تصویری یا از پیام صوتی استفاده شود تا كمترین نوع سوء‌برداشت در فرد ایجاد و حتما به زمان مناسب توجه شود تا فرد امكان صحبت و گفت‌وگو را داشته باشد.