زمانی كه فردی دچار اختلال شخصیت ناسالم می‌شود، یعنی رفتارهایی از خودش بروز می‌دهد كه از انتظارات جامعه فاصله دارد و با نوسان همراه است و بدون تفكر قبلی است. باعث می‌شود فرد بیمار در عملكرد اجتماعی، فردی و شغلی خود با مشكل روبه‌رو شود.

بیشتر انسان‌ها ممكن است گاهی در زندگی خود كج رفتاری‌هایی داشته باشند یا خلاف هنجار جامعه رفتار كنند و این موضوع ممكن است به صورت طبیعی اتفاق بیفتد، اما زمانی كه افراد به‌طور مكرر ناهنجاری از خود بروز دهند و مدت زیادی درگیر ناهنجاری باشند، می‌تواند نشان‌دهنده اختلال باشد.
شخصیت‌های سالم و ناسالم در این زمینه‌ها متفاوت هستند:

انعطاف‌پذیری:

‌ایجاد تغییر در خود و محیط و تطابق با تغییرات محیطی و تغییر در عادات روزانه در صورت لزوم.
تاب‌آوری:تحمل مقابله با ناكامی و داشتن پشتكار و پذیرش اتفاقات و رویدادهای مختلف زندگی و كنارآمدن با مشكلات و تلاشگر بودن در زندگی.
قابل اتكا بودن: داشتن نظم و مسؤولیت‌پذیری و متعهد بودن به قول و وعده و داشتن انگیزه برای انجام كارها و باوجدان بودن.
داشتن روابط بین فردی خوب:اعتماد عاقلانه به دیگران و احترام گذاشتن و داشتن معاشرت سالم و پرهیز از قضاوت و تمسخر و ساده لوح نبودن و توانایی برقراری ارتباط با اطرافیان.

پذیرش خود

:پذیرش توانایی‌ها و نقاط ضعف خود و نداشتن تفكرات افراطی مثبت و منفی در مورد خود.
تنظیم هیجان:توانایی مدیریت هیجان و داشتن احساس‌های متناسب با اتفاقات مختلف و كنترل داشتن در ابراز هیجان. كنترل تكانه:توانایی به تعویق انداختن خواسته‌ها و داشتن تحمل نه شنیدن و داشتن برنامه‌ریزی برای دستیابی به اهداف و خواسته‌ها.

روابط اجتماعی متعادل و نداشتن شخصیت ناسالم نوسان نامناسب در روابط بین فردی و برخورداری از عادات خوب و رعایت تعادل در رفتار. درك دنیا و واقعیت:برداشت صحیح از دنیای پیرامون و ذهن سالمی كه فاجعه‌سازی نمی‌كند و تفسیرهای افراطی از رفتار اطرافیان ندارد. بنابراین لازم است تا شناخت،

عاطفه، روابط بین فردی و نحوه كنترل تكانه فرد مورد بررسی قرار گیرد تا در صورت وجود نشانه‌های اختلال به درمان‌های روان‌شناختی و حتی در صورت لزوم به دارودرمانی بپردازد.