رفتار واكنشی است كه در برابر یك عمل یا كنش بیرونی از انسان سر می‌زند. رفتارهایی كه انسان از خودش بروز می‌دهد تحت‌تاثیر افكار و نگرش‌ها و باورهای او قرار دارد كه این نگرش‌ها در طول زندگی افراد شكل می‌گیرند. برخی افراد در روابط بین فردی خود، رفتارهای متناقضی از خودشان نشان می‌دهند و تكلیفشان در روابطشان معلوم نیست و می‌توان گفت در زندگی خود مدام در حال قهر و آشتی به‌سر می‌برند.
این افراد گاهی رابطه خوبی با نزدیكان و اطرافیان خود دارند و شاد و سرحال و پرانرژی و گرم برخورد می‌كنند و بعد از مدتی با كوچك‌ترین مساله و مشكلی دشمن طرف مقابل می‌شوند و چشم دیدن او را ندارند و تا جایی پیشرفت می‌كنند كه ممكن است رابطه خود را قطع كنند.
بارزترین مساله در این افراد این است كه به‌صورت مقطعی با اطرافیان خود ارتباط دارند و در روابط بین فردی خود بسیار خودمحور و تاییدطلب هستند و چنانچه مورد پذیرش و تمجید دیگران قرار نگیرند احساس خشم و اضطراب می‌كنند و به دلیل اضطرابی كه تجربه می‌كنند رفتارهای اشتباه از خودشان بروز می‌دهند و به‌سادگی با دیگران بحث می‌كنند. انتظارات و توقعاتشان از دیگران زیاد است. در عین حال خود آنها نیز زمانی كه با فردی صمیمی هستند بسیار به آن فرد خدمات می‌دهند، اما این مهرورزی آنها پایدار نیست و با بروز كوچك‌ترین مشكل همه‌چیز تغییر می‌كند.
دلایل متفاوتی می‌تواند این رفتار را ایجاد كند: گاهی ممكن است فرد دچار اختلال شخصیت دوقطبی بوده ورفتارهای ناپایدار داشته باشد یا حساسیت بیمارگون داشته و بسیار زودرنج و تكانشی باشد یا ممكن است دچار افسردگی بوده یا شخصیت سلطه‌جو یا اختلال شخصیت مرزی داشته باشد.
چنانچه فردی دچار این نوع رفتارها باشد، نمی‌تواند دوستان و نزدیكان خود را به‌صورت پایدار برای خودش نگه دارد و به‌محض این‌كه كسی مخالف نظر او باشد، به‌راحتی آن فرد را كنار می‌گذارد.
چنانچه فردی دچار رفتارهای نامتعادل و صفر و یك است، لازم است ریشه افكار و نگرش‌های فرد مورد بررسی قرار گیرد و با استفاده از درمان‌های شناختی و رفتاری به فرد كمك كرد تا رفتارهایش متعادل شود و اگر دچار اختلال شخصیت دوقطبی یا مرزی است علاوه بر درمان‌های روانشناختی به دارودرمان نیز نیاز است.