یکی از موضوعاتی که برخی افراد تجربه می‌کنند،استرس پایان سال از برنامه‌ها و امور ناتمام است. استرس به احساس تنشی گفته می‌شود که فرد از لحاظ ادراکی عقیده دارد امور و خواسته‌ها و انتظاراتش متناسب با منابع ، امکانات و توانمندی‌های او نیست و این حالت می‌تواند از طریق عوامل درونی یا بیرونی ایجاد شود.

برخی نشانه‌های استرس عبارتند از: اشکال در تمرکز و حافظه، اشکال در تصمیم‌گیری، افکار شلوغ، به تعویق انداختن کارها، تحریک‌پذیری و احساس خشم، ناتوانی در برقراری ارتباط، حساسیت به انتقاد، احساس ناامیدی، احساس گناه و نارضایتی و ترس‌های غیرمنطقی.

این نشانه‌ها ممکن است با علائم جسمانی نظیر سردرد، تپش قلب، دلهره، گرفتگی عضلات، پرش پلک و تیک‌های عصبی، سرگیجه، تغییر در الگوی خواب، پرخوری یا کم‌خوری، تعریق کف دست، دندان قروچه و… همراه باشد.

به ات
انسان‌ها به شیوه‌های مختلف در برابر استرس واکنش نشان می‌دهند و توانایی مقابله‌ای آنها متفاوت است. درمورد استرسی که در پایان سال به افراد وارد می‌شود در حقیقت می‌توان گفت تنش‌های فرد ممکن است ناشی از نداشتن زمان کافی برای انجام امور باشد و باعث شود تا در زمینه مدیریت زمان، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری، به‌شدت دچار افت و مشکل شود و حتی رفتارهای پرخاشگرانه غیرمنطقی از خود بروز دهد.

برای کاهش استرس لازم است برنامه‌های فرد مجدد بازبینی و از فاجعه سازی ذهنی پرهیز شود. همچنین لازم است باورهای غیرمنطقی فرد نیز مورد شناسایی قرار گیرد تا با استفاده از درمان‌های شناختی ـــ رفتاری به فرد کمک شود تا کارها را در آرامش و با توجه به منابع ، امکانات زمانی ، مالی و اجتماعی موجود حل‌کند. همچنین مهارت مدیریت زمان و تصمیم‌گیری می‌تواند کمک کند فرد کارهای خود را به شکل منطقی انجام دهد تا دچار استرس مداوم و فرسودگی روانی نشود. استرس پایان سال ممکن است باعث بشود افراد نتوانند کارهایشان را به اتمام برسانند و آن را نیمه کاره رها کنند.